تاثیر ترویج رفتار خوب والدین بر کاهش انزوای اجتماعی و بی‌تفاوتی کودکان
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۶۷۷۶۰
عضو شورای نظام روانشناسی استان اصفهان گفت: کودکان لجباز و نافرمان خصلت بی‌توجهی و بی‌اعتنایی دارند، لذا والدین باید با مهارت‌آموزی در ترویج رفتارهای خوب به فرزندان الگو باشند تا به مرور زمان کودکان نیز رفتارهای صحیح را از آنها بیاموزند و بی‌تفاوتی و انزوای اجتماعی بین آنها کاهش پیدا کند.
محسن لعلی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به نحوه رفتار والدین با کودکان بی‌توجه و بی‌اعتنا، اظهار کرد: بی‌اعتنایی و بی‌توجهی در مورد کودکانی است که سبک زندگی را شروع می‌کنند که به انزوای اجتماعی منجر می‌شود و این گروه از کودکان نسبت به تلاش‌ها و درخواست‌های والدین و اطرافیان تا بزرگسالی بی‌اعتنا و بی‌توجه هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با بیان اینکه ویژگی بی‌اعتنایی و بی‌توجهی بین بچه‌های بیش‌فعال نیز دیده می‌شود، افزود: کودکان لجباز و نافرمان به طور معمول خصلت بی‌توجهی و بی‌اعتنایی را دارند و برای انجام تکلیف‌ها و کارهای روزمره باید مرتب والدین وظایف را به آنها گوشزد کنند و بیشتر اوقات به دستورهای والدین گوش نمی‌دهند.
مدرس دوره‌های تخصصی روانشناسی تصریح کرد: شخصیت افراد از دوران کودکی شکل می‌گیرد و اگر شکل‌گیری شخصیت روند سالمی داشته باشد، محصول آن رشد و بالندگی انسان سالم است، اما اگر روند بیمارگونه‌ای داشته باشد، فرد دچار اختلال شخصیت می‌شود، کودکانی که نسبت به لطف و توجه والدین و دیگران بی‌اعتنا هستند، اگر این نوع رفتارهایشان تداوم پیدا کند و کودک ناسازگاری با بزرگترها داشته باشد، از علائم خطر بوده و ممکن است که کودک دچار انزوا و تنهایی شده باشد و در این شرایط کودک از تنهایی خود لذت می‌برد و اختلال شخصیت پیدا می‌کند.
وی با تاکید بر اینکه باید والدین این نوع رفتارهای کودکان را جدی گیرند، گفت: لازم است خانواده در چنین شرایطی مداخله کند، به دلیل اینکه کودکانی که روابط اجتماعی را با دیگران محدود می‌کنند، دچار اختلال شخصیت هستند و در آینده پیامدهای ناگواری برای خود و اطرافیان به همراه خواهد داشت.
مهارت‌آموزی کودکان با یادگیری مشاهدهایلعلی درباره راهکارهای مداخله‌ای والدین برای ارتباط با کودکان بی‌توجه و بی‌اعتنا خاطرنشان کرد: یکی از مهم‌ترین راهکارها نوع ارتباط والدین با کودک است، دور شدن از صمیمت‌ها و ارتباط‌های اجتماعی گرم خانواده باعث می‌شود کودک در انزوا و تنهایی خود به سر ببرد، لذا والدین باید تلاش کنند، رابطه گرم و صمیمی با کودک داشته باشند تا کمتر احساس تنهایی کند.
وی در خصوص تأثیر منفی حمایت افراطی والدین از کودکان اظهار کرد: خانواده‌های بیش از حد حمایت‌کننده و کنترل‌گر باعث می‌شوند که کودکان بیش از اندازه به آنها متکی باشند، حمایت افراطی والدین از کودکان باعث می‌شود که این مشکل تداوم پیدا کند و کودکان نسبت به وظایف شخصی خود بی‌توجه و بی‌تفاوت باشند و انجام آنها را به والدین واگذار کنند.
عضو شورای نظام روانشناسی استان اصفهان تاکید کرد: لازم است والدین تغییرات زندگی اجتماعی امروزی را بپذیرند، در حال حاضر سبک زندگی‌ها متفاوت است و فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی سرگرمی بسیاری از کودکان است، باید والدین در این زمینه فرهنگ‌سازی لازم را داشته باشند تا کودکان بتوانند استفاده بهینه را از این امکانات داشته باشند.
وی با تاکید بر اینکه کودکان با یادگیری مشاهده‌ای بسیاری از رفتارها را از والدین می‌آموزند، گفت: کودکان با دیدن و مشاهده رفتارهای والدین از آنها الگو می‌گیرند، قدردانی و محبت را از والدین خود می‌آموزند، والدین باید با مهارت‌آموزی در ترویج رفتارهای خوب به فرزندان الگو باشند تا به مرور زمان کودکان هم رفتارهای صحیح مانند کنترل خشم، مدیریت استرس و بروز هیجان‌ها را از آنها بیاموزند و بی‌تفاوتی و انزوای اجتماعی در بین آنها کاهش پیدا کند.
کد خبر 695041منبع: ایمنا
کلیدواژه: تربیت فرزندان رفتار والدين اهمیت فرزندپروری نگرانی والدین سبک های فرزندپروری الگوگیری از والدین روابط کودکان و والدین خانواده و تربیت فرزندان روانشناسی کودک و نوجوان مشاور خانواده نظام خانواده و تربیت فرزندان تربیت کودکان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق انزوای اجتماعی بی اعتنایی بی اعتنا بی توجهی بی توجه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۶۷۷۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ نکته مهم برای آرام کردن کودکی که عصبانی و پرخاشگر است
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از bright side، که کودکان در این سن توانایی ابراز ناراحتی خود را با کلمات ندارند و این به عهده والدین آنها است که به این موضوع رسیدگی کنند تا کودک احساس امنیت و آرامش کند.
در این مطلب چند نکته پیشنهاد می‌دهیم که ممکن است برای مواقعی که کودکتان عصبانی می‌شود، به کارتان بیاید.
۱. اجازه دهید احساسات خود را ابراز کنند.
تلاش برای پایان دادن به عصبانیت سریعتر با روش های بی فایده، مانند فریاد زدن بر سر کودک، موثر نیست. بهتر است بنشینید و اجازه دهید کودک فریاد بزند و گریه کند و اجازه دهید همه چیز به خودی خود آرام شود. هنگامی که کودک عصبانیت خود را ابراز کرد، احساس بسیار بهتری خواهد داشت و کلمات شما معنای بیشتری خواهند داشت. شما همچنین می توانید احساس آرامش کنید و بتوانید با کودک خود در مورد احساسات او و چیزهایی که او را آزار می دهد، بحث سازنده تری داشته باشید.
۲. اگر پرخاشگری کردند آنها را از موقعیت دور کنید.
فریاد زدن، گریه کردن و کوبیدن پاهایشان به زمین بسیار متفاوت از پرخاشگری است، آنها ممکن است شروع به ضربه زدن، گاز گرفتن یا پرتاب کردن اشیا کنند. برای این نوع رفتار، می توانید فوراً کودک را از موقعیت خارج کنید و اگر در جمع هستید او را به مکانی ساکت ببرید. اگر در خانه هستید، می توانید به فرزندتان نزدیک شوید و با لحنی محکم اما نه عصبانی به او توضیح دهید که پرخاشگری بد نیست. آنها می‌توانند هر چقدر که می‌خواهند از شما عصبانی باشند، اما رفتار فیزیکی کاملا غیرقابل قبول است.
۳. توجه آنها را به چیز دیگری جلب کنید.
کودکان معمولاً دامنه توجه بسیار کوتاهی دارند، به این معنی که آنچه اکنون آنها را آزار می دهد می تواند در چند ثانیه فراموش شود. بنابراین، اگر آنها صحنه ای را در یک فروشگاه ایجاد می کنند زیرا می خواهند شما چیزی برای آنها بخرید، می توانید با چیز دیگری حواس آنها را پرت کنید. می‌توانید یک شی یا اسباب‌بازی را به آنها بدهید که می‌دانید دوست دارند، یا می‌توانید چیزی را در مغازه به آنها نشان دهید که ممکن است مورد علاقه باشد. بهتر است فرزندتان را با سایر کودکانی که در آن زمان ساکت هستند مقایسه نکنید.
۴. از آنها بخواهید در فضایی آرام بنشینند.
این روشی است که بسیاری از معلمان پیش دبستانی از آن پیروی می کنند، جایی که آنها یک نقطه "آرامش" دارند. این می تواند یک گوشه گرم و زیبا از خانه شما با کوسن های نرم روی زمین، کتاب ها، اسباب بازی ها و سایر وسایل سرگرم کننده در اطراف باشد. وقتی کودک شما ناراحت یا عصبانی است، می توانید او را تشویق کنید که در آن گوشه بنشیند و با یک فعالیت حواس خود را پرت کند. مثلاً اگر به نقاشی علاقه دارند، می توانید یک دفترچه با چند مدادرنگی در آن فضا نگه دارید تا سریعتر آرام شوند.
۵. جایگزینی برای آرام کردن آنها پیشنهاد دهید.
کودکان اغلب می خواهند کارهایی را انجام دهند که بزرگسالان می دانند خطرناک است، اما بچه ها آن را درک نمی کنند. آنها احساس می کنند که شما آنها را از دستیابی به چیزی که واقعا می خواهند منع می کنید. بنابراین، به جای فریاد زدن بر سر آنها که کاری انجام ندهند، می‌توانید جایگزین مشابهی را به آنها پیشنهاد دهید که هدف جدیدی برای آنها خواهد بود. این می تواند نسخه ایمن تر از کاری باشد که آنها می خواهند انجام دهند و شما می توانید این فعالیت جدید را برنامه ریزی کنید.
۶. از قبل به آنها هشدار دهید.
یکی از چیزهایی که بچه‌ها از آن لذت نمی‌برند این است که شما به طور ناگهانی به زمان بازی آنها پایان می‌دهید، در حالی که آنها نمی‌دانستند زمان رفتن فرا رسیده است. شما نمی توانید به آنها بگویید که ۱۰ دقیقه دیگر بازی تمام است، زیرا آنها در این سن درکی از زمان ندارند. کاری که می توانید در عوض انجام دهید این است که به آنها بگویید که می توانند ۲ راند دیگر از بازی خود را انجام دهند و سپس آنجا را ترک خواهید کرد. این چیزی است که آنها می توانند درک کنند و هر چقدر هم که بخواهند برای مدت طولانی تری بمانند، احتمالاً به آن احترام خواهند گذاشت.
۷. حرف‌های آنها را به خودتان نگیرید.
یکی از رایج ترین جملاتی که بچه ها هنگام ناراحتی از بزرگترها می گویند این است: «از تو متنفرم!» و در حالی که توهین و سرزنش کردن آنها بسیار آسان است، این راه به وضوح اشتباه است. آنها واقعاً منظورشان چیزی نیست که می گویند، اما این فقط راه آنها برای ابراز ناامیدی و نشان دادن احساساتشان است. بهتر است آن را نادیده بگیرید و به برنامه خود پایبند باشید، بدون اینکه اجازه دهید رفتار بد آنها شما را ناراحت کند.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند